انتظار واژه غریبی است .....
واژه ای که روزها یا شایدم ماههاست که با آن خو گرفته ام.
که چه سخت است انتظار
هر صبح طلوعی دیگر است بر انتظارهای فرداهای من!
خواهم ماند تنها در انتظار تو
چرا نوشتم در برگ تنهاییم برای تو، نمی دانم؟
شاید روزی بخوانند بر تو ،عشق مرا.....
می دانم روزی خواهی آمد، می دانم.....
وقتی به یادت می افتم ،به یادت 4شنبه شوم
وقتی نوشته ات را صد بار می خوانم
اشک حسرت بر عمر به انتظار نشسته ام
بر گونه هایم روانه می شود
راستی من هنوز به تو نگفتم من دهها راه مردن
را امتحان کردم نشد
نمی دانم به انتظار چه نشسته ام
آمدنت،فراموش کردنت،یا شهامت مردنم
متاسفم که به حرفت گوش نکردم
گفتی : عشق و سد مثل هم اند :
اگر بگذاری ترک کوچکی ایجاد شود که فقط
باریکه آبی از آن بگذرد،اندک اندک تمام
دیوار فرو می ریزد و لحظه ای می رسد که
دیگر نمی توان جلو خراب شدنش را گرفت
متا سفم مرا ببخش........